οιμηδοκώ

οἰμηδοκῶ, -έω (Μ)

ενεδρεύω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οἶμος «δρόμος» + -δοκῶ (< -δόκος < δέχομαι), πρβλ. καρα-δοκώ, οδοι-δοκώ].